25 jaar lang zie ik labels voorbijkomen: autisme, ADHD, dyslexie, hoogbegaafdheid. De laatste jaren steeds vaker: neurodivergent. En steeds vaker denk ik: dit klopt niet.

Waarom? Omdat ik dankzij Human Design zie dat mensen met deze labels vaak simpelweg niet goed begrepen worden. Er is een clash tussen hun design en een samenleving die niet snapt hoe ze in elkaar steken.

Als ik naar een Human Design chart kijk, zie ik soms de 'symptomen' waarvoor iemand 'behandeld' wordt. Maar wat als deze persoon helemaal 'niet behandeld' hoeft te worden, maar gewoon zichzelf moet kunnen zijn?

Enkele heel concrete voorbeeldjes (maar weet dat een design veel complexer is dan wat ik hier weergeef):

'Concentratieproblemen' → open Hoofdcentrum dat constant nieuwe vragen ontvangt
'Emotionele gevoeligheid' → open Solar Plexus centrum dat emoties van anderen voelt en versterkt
'Besluiteloosheid' → open Ajna centrum dat álle perspectieven ziet
'Communicatieproblemen' → open Keelcentrum dat wacht op het juiste moment én de juiste energie

Een uniek design is geen 'tekort' of 'stoornis'.
De vraag is niet: "Wat is er mis met mij?"
De vraag is: "Hoe ben ik gedesignd en wat betekent dat voor mijn leven?"

Voor mij is ADHD geworden:
Another Design Humans Don't understand

Herken je dit ook en zit het je dwars? Tijd om jouw design écht te begrijpen.