KADELINK

Voor studie- en loopbaanadvies + human design:

Problemen in het middelbaar onderwijs

Vanuit mijn praktijk heb ik een goed zicht op waar het vaak fout loopt bij jongeren in het middelbaar onderwijs. Ik som enkele vaak voorkomende problemen op:

  • Jongeren hebben in middelbaar niet geleerd HOE ze moeten studeren. De studiemethode is te weinig ontwikkeld. Meer in het bijzonder is ‘begrijpend lezen’ een probleem.
    Mijn vraag hierbij: ligt dat aan de jongeren, of ligt dat aan het feit dat onderwijs daar onvoldoende aandacht aan besteedt?
  • Jongeren mogen soms van hun ouders niet kiezen wat ze willen kiezen. Gevolg: frustratie en afhaken.
    Moeten jongeren leren doorbijten of beseffen ouders onvoldoende wat hun kind doormaakt in het middelbaar onderwijs?
  • Er is te weinig maatwerk mogelijk in het middelbaar onderwijs. Als individu ben je niet in een hokje te plaatsen.
    Moet het onderwijs niet dringend hervormd worden om maatwerk mogelijk te maken of moeten we als begeleider van jongeren gewoon onze eigen weg zoeken en die olietanker die moeilijk te keren is (lees ‘onderwijs’) maar laten voor wat het is?
  • Jongeren geraken hun weg kwijt in de hoeveelheid aan keuzes. Ze denken dat ze iets verliezen als ze nu een keuze maken en bovendien denkt ook een groot percentage van de jongeren dat ze één ding in het leven moeten doen.
    Hebben jongeren te weinig zicht op de mogelijkheden op de arbeidsmarkt? Zijn ze ingelicht over het feit dat ondernemen met daarbinnen een veelheid ook tot de mogelijkheden behoort? Of dat een job vele aspecten kan bevatten en niet één ding?
  • Jongeren weten niet wie ze zijn. Dat is volkomen normaal. 
    Maar hoe komt het dat het onderwijs, clubs, organisaties en ouders er niet in slagen hen te leren wie ze zijn?
  • Wat jongeren moeten leren in het onderwijs is niet afgestemd op de huidige leefwereld van jongeren en op de werkwereld waarin ze terecht komen. 
    Hoe komt dit?
  • Jongeren hebben zoveel nood aan steun, een duidelijk kader met daarbinnen vrijheid en bevestiging. Zowel de steun van hun ouders, hun leerkrachten als leeftijdsgenoten is belangrijk. Ze ervaren dat die steun soms ontbreekt wat nefast is om een gezond zelfvertrouwen op te bouwen.

Stof om er een boek over te schrijven en dat boek komt er ooit wel eens. Ik kijk nog steeds (nu al 20 jaar) met verbazing naar hoe dit kan en hoe de politiek er niet in slaagt hier degelijke maatregelen rond te nemen. Vlaams minister van onderwijs Ben Weyts neemt initiatieven, maar hij is nog lang niet op de plek waar men wil geraken, nl. dat jongeren zich gezien en gehoord voelen, dat ze de beste versie van zichzelf kunnen worden en dat ze nuttige dingen leren die ze mee kunnen nemen voor de rest van hun leven. 

Ik ben geen onderwijshervormer (al wil ik best in een denktank zetelen om mee na te denken over oplossingen), maar ken wel een methode die veel van bovengenoemde problemen oplost, de KernTalentenmethodiek waar ik mee werk in mijn praktijk. 

Het is die methodiek die volgende zaken heel helder maakt:

  • Wie ben ik? Wat zijn mijn sterktes en zwaktes?
  • Wat kan mijn plan zijn op de lange termijn?
  • Welke opties vallen er op basis van mijn energievreters en zwaktes hoe dan ook al af?
  • Wat is nuttig voor mij?
  • Hoe moet ik dan redeneren over mijn plaats in het onderwijs?
  • Welke weg kan ik inslaan, welke richting kies ik op school?

Ilse Hendrickx
26 september 2020

Zo onlogisch
vorig bericht
Analyse vanuit vraagstelling
volgend bericht